Pobres de nosotros que no protegemos y defendemos con uñas y dientes nuestro patrimonio natural, nuestro sustento de oxígeno y vida.
Se dice que justo donde empezó a arder había proyectada una explotación minera de andalucita, pero el gobierno nos dice: "hay suficientes medios". Lo dudo mucho. Si hubiera suficientes medios, ésto no habría pasado. Habría un perímetro de seguridad, habría personal y tecnología avanzada de vigilancia y prevención, no se permitiría la plantación de eucaliptos en un perímetro suficientemente grande como para estar seguros de que no afectase al parque un probable fuego en los eucaliptales ( ya no deberían permitirse plantar especies pirófitas porque las cifras cantan: entre el 1995 y el 2006 ardió en Galicia el 15% de la masa forestal.)
Pero seguimos permitiendo que ocurran estas cosas y seguimos sin tener una verdadera conciencia de protección de nuestra naturaleza. Y así nos va.
De poco o nada servirá gastar el dinero en promoción turística de una tierra devastada, salvo que queramos organizar una Paris - Dakar en Galicia. A este paso, en vez de vacas habrá que traer camellos y olvidarnos del agua y del verde para siempre. ¿Es eso lo que queremos?
Pero seguimos permitiendo que ocurran estas cosas y seguimos sin tener una verdadera conciencia de protección de nuestra naturaleza. Y así nos va.
De poco o nada servirá gastar el dinero en promoción turística de una tierra devastada, salvo que queramos organizar una Paris - Dakar en Galicia. A este paso, en vez de vacas habrá que traer camellos y olvidarnos del agua y del verde para siempre. ¿Es eso lo que queremos?
Unha auténtica traxedia. Un horror ter que lembrar o que debería seguir sendo. Acabo de mandar unha proposta ao Concello de Ames para que en homenaxe as Fragas do Eume fagan unha ruta de sendeirismo pero adicada a limpar os camiños. Cando vou andar é vergonzoso ver os senderos cheos de vasoira e latas. O que quero para os meus fillos é que a miña Galicia siga verde e que eles saiban cuidala e mantela, quizáis o que non estamos a saber facer nós. A queima das Fragas faime sentir impotente, porque eu estiven alí e é certo, o paraíso ten que ser así, cheo de barrancos e cascadas, do murmullo da auga, do seu corretear entre infinitos árbores de follas verdes e pardas...
ResponderEliminarGrazas polo comentario. É certo que deberían estar os montes máis limpos. Se confirman ese roteiro de limpeza, avisa que eu vou.
ResponderEliminarUnha aperta.
Anna